«فَإِنَّما أَنَا وأَنْتُمْ عَبيدٌ مَمْلُوكُونَ لِرَبٍّ لا رَبَّ غَيْرُهُ»؛
«جز اين نيست که من و شما بندگان مملوکيم از براي پروردگاري كه پروردگاري غير از او نيست».
نهجالبلاغه، خطبه 216
بر رعايايش ندارد و همه بنده و مملوك پروردگار جهان ميباشند.
اينجاست كه توقّعات بيجا، تكبّرها، خودخواهيها، فرعونيّتها و فخرفروشيها نابود ميشود؛ تمام تشريفات حذف ميگردد و وجود حاكم، الگوي تواضع و فروتني و ادب نسبت به رعايا ميشود.
آیت الله صافی گلپایگانی, رمضان در تاریخ
