11 – نا امیدی پزشکان

در اثر شدت جراحت وارده و اثر زهر، صورت مبارک امیرالمؤمنین علیه السلام به زردی و سفیدی مایل شده بود؛ در حالی که حضرت رو به آسمان نظر انداخته و زبانش به تسبیح و تقدیس الهی مشغول بود. پزشکان و جراحان کوفه جمع شده بودند که حاذق‌ترین آنها (اثیر سکونی) بود. به دستور وی گوسفندی را ذبح کردند، از میان شش آن رگی را بیرون کشیده و آن‌را بر زخم سر امام گذاشتند تا زهر آن گرفته شود. طبیب پس از مدتی آن را بیرون آورد و به آن نگاهی کرد و گفت: «زهر تا سفیدی مغز امام (علیه‌السّلام) نفوذ کرده است.» در آن وقت به امیرالمؤمنین عرض کرد: «وصیت خود را بکن که ضربت این دشمن خدا، کار خود را کرده است و دیگر کاری از دست ما بر نمی‌آید.»