به خاطر خواب دختر عبدالمطلب که در مکه شایع شده بود، ترس و دو دلی برای جنگ، گروهی از بزرگان قریش را فراگرفته بود. ابوجهل و عقبة بن ابی معیط برطبل جنگ می‌نواختند و به سخنان خردمندان و خیرخواهان قریش که آنان را از رفتن باز می‌داشتند گوش نمی‌دادند. سرانجام مشرکان با تعداد ۹۵۰ یا ۱۰۰۰ نفر با نوازندگان و آوازه خوانان و با ساز و برگ تمام و تکبر و غروری خاص از مکه بیرون آمدند و ۱۰۰ اسب را نیز برای خودنمایی با خود آوردند
تاریخ یعقوبی، ج ۲، ص ۴۵؛
تفسیر عبدالرزاق، ج ۲، ص ۱۲۴؛
المغازی، ج ۱، ص ۳۹؛ التبیان، ج ۵، ص ۱۳۳.